Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Bork ALIO MODO. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Quid censes in Latino fore? Est, ut dicis, inquit; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed plane dicit quod intellegit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna trivit; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ubi ut eam caperet aut quando? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Restatis igitur vos;
An eum discere ea mavis,
quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ne discipulum abducam, times. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Paria sunt igitur. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Tanta vis admonitionis inest in locis;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Polycratem Samium felicem appellabant. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;