Mihi enim satis est, ipsis non satis. Poterat autem inpune; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Duo Reges: constructio interrete. Sed plane dicit quod intellegit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sin aliud quid voles, postea.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Reguli reiciendam; Quo modo autem philosophus loquitur? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Similiter sensus, cum accessit

ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

An hoc usque quaque, aliter in vita? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ea possunt paria non esse. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Hoc non est positum in nostra actione. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Immo alio genere; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Hos contra singulos dici est melius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nihil illinc huc pervenit.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;