Si quae forte-possumus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nos commodius agimus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil enim hoc differt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sit sane ista voluptas. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Qualis ista philosophia est, quae
non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? An hoc usque quaque, aliter in vita? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Atque haec
ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Suo genere perveniant ad extremum; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Negare non possum.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Confecta res esset. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek