Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Bork

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Summae mihi videtur inscitiae. Fortasse id optimum, sed ubi illud:

Plus semper voluptatis? Eadem nunc mea adversum te oratio est. De quibus cupio scire quid sentias. Quid, de quo nulla dissensio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Duo Reges: constructio interrete.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quod cum dixissent, ille contra. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; At iam decimum annum in spelunca iacet. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Apud imperitos tum illa

dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Qui est in parvis malis.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.