Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Summus dolor plures dies manere non potest? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quo igitur, inquit, modo? Ego vero isti, inquam, permitto.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Facillimum id quidem est, inquam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Torquatus, is qui consul cum Cn. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Quid iudicant sensus? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; A mene tu? Ostendit pedes et pectus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Hoc est non dividere, sed frangere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus

deserenda est.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quis enim redargueret? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Duo Reges: constructio interrete. Ne discipulum abducam, times. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.