Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quare conare, quaeso. Bork Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Et quidem, inquit, vehementer errat; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quae diligentissime contra Aristonem

dicuntur a Chryippo. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Eaedem res maneant alio modo.

Ac tamen hic mallet non dolere. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed fortuna fortis; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ea possunt paria non esse.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Immo videri fortasse. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non

intellegatur? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Ille incendat? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Polycratem Samium felicem appellabant.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. At eum nihili facit; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.