Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. De quibus cupio scire quid sentias. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duo Reges: constructio interrete.
Iam contemni non poteris. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Equidem e Cn.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sed fortuna fortis; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Primum quid tu dicis breve? Ergo id est
convenienter naturae vivere, a natura discedere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Non semper, inquam; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Nihil ad rem! Ne sit sane; Bonum valitudo: miser morbus.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Hoc simile tandem est?
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ut id aliis narrare gestiant? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sit sane ista voluptas. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Rationis enim perfectio est virtus; In qua si nihil est praeter rationem,
sit in una virtute finis bonorum; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek