Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Cur, nisi quod turpis oratio est? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Duo Reges: constructio interrete.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quis hoc dicit? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non

beatus. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tubulo putas dicere? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Deprehensus omnem poenam contemnet. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Rationis enim perfectio est virtus; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nam quid possumus facere melius? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Minime vero, inquit ille, consentit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Si enim ad populum me vocas, eum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Immo videri fortasse.