Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ad eos igitur converte te, quaeso. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Frater et T. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed ad bona praeterita redeamus. Ut id aliis narrare gestiant? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Bork Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod iam a me expectare noli. Hunc vos beatum; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Tu autem negas fortem

esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Quo tandem modo? Sed quid sentiat, non videtis. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Inde igitur, inquit, ordiendum est. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed quae tandem ista ratio est?

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Primum quid tu dicis breve? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et

hominis idem mihi videri potest.

Non est igitur summum malum dolor. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Dat enim intervalla et relaxat. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo Reges: constructio interrete.