Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Tubulo putas dicere? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Si longus, levis dictata sunt. Et quidem iure

fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Memini me adesse P. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quis hoc dicit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quaerimus enim finem bonorum. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quaerimus enim finem bonorum. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Si stante,

hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?