Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed plane dicit quod intellegit. Quod iam a me expectare noli. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
At hoc in eo M. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Itaque contra est, ac dicitis; Satis est ad hoc responsum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Cur, nisi quod turpis oratio est? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Idemne, quod iucunde? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed videbimus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria, quae habet speciem honestatis et similitudinem.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quod
autem ratione actum est, id officium appellamus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Videsne quam sit magna dissensio? Sed quod proximum fuit non vidit. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Itaque contra est, ac dicitis; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Duo Reges: constructio interrete. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quis negat? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Minime vero, inquit ille, consentit. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum
putes. Sin aliud quid voles, postea. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.