Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. De quibus cupio scire quid sentias. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Cur, nisi quod turpis oratio est? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Hi autem

ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Sed quid sentiat, non videtis. Bork An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cur id non ita fit? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Cur id non ita fit? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Zenonem roges; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. At iam decimum annum in spelunca iacet. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nos cum te, M. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sumenda potius

quam expetenda. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.